อะคริโลไนไตรล์: อะคริโลไนไตรล์ถูกใช้ในอุตสาหกรรมใดมากที่สุด อนาคตของอะคริโลไนไตรล์จะเป็นอย่างไร?

อะคริโลไนไตรล์ผลิตโดยปฏิกิริยาออกซิเดชันและกระบวนการกลั่นโดยใช้โพรพิลีนและน้ำแอมโมเนียเป็นวัตถุดิบเป็นสารอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตรเคมี C3H3N เป็นของเหลวไม่มีสี มีกลิ่นฉุน ติดไฟได้ ไอและอากาศสามารถรวมตัวกันเป็นส่วนผสมที่ระเบิดได้ ในกรณีที่เกิดไฟไหม้ ความร้อนสูงอาจทำให้เกิดการติดไฟได้ง่าย และปล่อยก๊าซพิษออกมา และสารออกซิไดเซอร์ กรดแก่ เบสแก่ อะมีน โบรมีน จะทำปฏิกิริยาอย่างรุนแรง

ส่วนใหญ่ใช้เป็นวัตถุดิบของเส้นใยอะคริลิกและเรซิน ABS/SAN นอกจากนี้ยังใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตอะคริลาไมด์ เพสต์และอะดิโปไนไตรล์ ยางสังเคราะห์ น้ำยาง เป็นต้น

Aแอปพลิเคชั่น

อะคริโลไนไตรล์เป็นวัสดุสังเคราะห์ที่สำคัญ 3 ประเภท (พลาสติก ยางสังเคราะห์ เส้นใยสังเคราะห์) วัตถุดิบสำคัญ การบริโภคอะคริโลไนไตรล์ในประเทศของเรามีความเข้มข้นใน ABS อะคริลิก และอะคริลาไมด์ 3 ประเภท ซึ่ง 3 ประเภทคิดเป็นประมาณ 80% ของการบริโภคอะคริโลไนไตรล์ทั้งหมด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ด้วยการพัฒนาเครื่องใช้ในครัวเรือนและรถยนต์ จีนได้กลายเป็นหนึ่งในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุดในตลาดอะคริโลไนไตรล์ระดับโลก ผลิตภัณฑ์ปลายน้ำใช้กันอย่างแพร่หลายในเครื่องใช้ในครัวเรือน เสื้อผ้า รถยนต์ ยา และสาขาอื่นๆ ในเศรษฐกิจของประเทศ

อะคริโลไนไตรล์ผลิตขึ้นจากปฏิกิริยาออกซิเดชันและกระบวนการกลั่นโพรพิลีนและแอมโมเนีย มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตเรซินและเส้นใยอะคริลิกในอุตสาหกรรม คาร์บอนไฟเบอร์เป็นสาขาการใช้งานที่มีความต้องการเติบโตอย่างรวดเร็วในอนาคต

คาร์บอนไฟเบอร์เป็นวัสดุใหม่ที่มุ่งเน้นการวิจัยและพัฒนาในประเทศจีน โดยเป็นหนึ่งในวัสดุปลายน้ำที่สำคัญของอะคริโลไนไตรล์ คาร์บอนไฟเบอร์ได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญของวัสดุน้ำหนักเบา และจากอดีต วัสดุโลหะ ในภาคพลเรือนและทหาร ค่อยๆ กลายมาเป็นวัสดุหลักในการใช้งาน

ด้วยการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตลาดอะคริโลไนไตรล์จึงมีแนวโน้มการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่:

1. โพรเพนเป็นวัตถุดิบของสายการผลิตอะคริโลไนไตรล์ได้รับการส่งเสริมเพิ่มมากขึ้น
2. การวิจัยตัวเร่งปฏิกิริยาใหม่ ๆ ยังคงเป็นหัวข้อการวิจัยของนักวิชาการในประเทศและต่างประเทศ
3. อุปกรณ์ขนาดใหญ่;
4. การอนุรักษ์พลังงานและลดการปล่อยก๊าซ การเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการเป็นสิ่งที่สำคัญเพิ่มมากขึ้น
5. การบำบัดน้ำเสียได้กลายเป็นเนื้อหาการวิจัยที่สำคัญ